«Γεια σας. Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την Οδό Ονείρων. Δεν ξεχωρίζει. Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας. Είναι ας πούμε – ο δρόμος που κατοικούμε. Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός, μα κι απέραντα ευγενικός.
Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά, πολλές μητέρες, πολλές ελπίδες και πολύ σιωπή. Κι όλα σκεπασμένα από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό. Εδώ σ’αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ’ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί. Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος. Κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν…»,
Μάνος Χατζιδάκις στην «Οδό Ονείρων».
Στίχοι : Μάνος Χατζηδάκις
Ακούστηκε για πρώτη φορά από τον Γιώργο Μαρίνο στη μουσική παράσταση ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ που ανέβηκε τον Ιούνιο του 1962 στο θέατρο Μετροπόλιταν. Το τραγουδούσε στην αρχή της παραστασης την ώρα που χόρευε η Χρυσούλα Ζώκα με το Γιώργο Εμιρτζά.
Κάθε κήπος έχει
μια φωλιά για τα πουλιά.
Κάθε δρόμος έχει
μια καρδιά για τα παιδιά.
Μα κυρά μου εσύ,
σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ’ αστέρια
που όλο πέφτουν σαν βροχή.
Δώσ’ μου τα μαλλιά σου
να τα κάνω προσευχή,
για να ξαναρχίσω
το τραγούδι απ’ την αρχή.
Κάθε σπίτι κρύβει
λίγη αγάπη στη σιωπή.
Μα ένα αγόρι έχει
την αγάπη για ντροπή.
Από τα αρχεία της ελληνικής ραδιοφωνίας τρεις μελωδικότατες ηχογραφήσεις της Καίτης Χωματά σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Ηχογραφημένα στα στούντιο του Ε.Ι.Ρ. στα μέσα του 1960.
1. Χάρτινο το φεγγαράκι:πρωτοηχογραφημένο το 1954 για την θεατρική παράσταση “Λεωφορείον ο πόθος” με τη Μελίνα και το Βασίλη Διαμαντόπουλο.Οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου που είχε κανει και τη μεταφραση από το πρώτοτυπο κείμενο του Ουϊλιαμς.
2. Ναυτάκι: πρωτοακούγεται στην παράσταση “Μαγική Πόλις” από την Ελσα Λάμπο (Ελσα Μαργαρίτη) το 1963 σε στίχους του ίδιου του Μάνου Χατζιδάκι…
3. Όνειρο παιδιών της γειτονιάς:”Οδός Ονείρων”
