Με το χειμώνα προ των πυλών και μπόλικες δικαιολογίες για να υποκύψω στην απόλαυση, θυμήθηκα την αγαπημένη συνταγή για το ξεχωριστό, μυρωδάτο και πανεύκολο, λικέρ καφέ! Ότι ακριβώς χρειάζεται δηλαδή ένα coffeeholic κορίτσι σαν και μένα.. και σας την ξαναδίνω για να μην ξεχνιόμαστε… ναι; ..?
Έχουμε και λέμε, χρειαζόμαστε:
200 γραμ. σπασμένους κόκκους ελληνικού καφέ, φρέσκους, καλής ποιότητας.
1 μπουκάλι ρακί ή βότκα (περίπου 700-750 ml)
650 γραμ. ζάχαρη
650 ml νερό
ένα μπαστούνι βανίλιας (αυτό προαιρετικά)
1 γυάλινο βάζο τουλάχιστον 2 λίτρων
Και ξεκινάμε κάπως κλασσικά βάζοντας τη ρακί με τον χοντοσπασμένο καφέ στο βάζο και κλείνοντας τα μέσα σε αυτό ερμητικά. Απλά πράγματα θα συμφωνήσουμε όλοι και θα χρειαστεί να περιμένουμε ένα περίπου μήνα για να ολοκληρωθεί η διαδικασία πριν το σερβίρουμε στο ποτήρι. Παρόλ αυτά, δεν παρατάμε το βάζο και εντελώς στην τύχη του, έτσι. Μέρα-παρά μέρα , φροντίζουμε να το ταράζουμε λίγο ανακινώντας το μερικές φορές, γλυκά κ με ευγένεια!
Στις 25 μέρες, που το ρακί και ο καφές θα έχουν γνωριστεί όσο να πεις και θάχουν ξεσηκώσει το ένα απ τα καμώματα και από τις μυρωδιές του άλλου, τότε βάζουμε μπροστά και τις κατσαρόλες μας. Σε μία από αυτές, ρίνουμε νερό και ζάχαρη (στις αναλογίες που είπαμε), από κοντά και το ξύλο βανίλιας (αν αποφασίσεις να βάλεις και βανίλια στο λικέρ σου δηλαδή) και έτσι απλά & 8μορφα τα βάζουμε να βράσουν σε μέτρια φωτιά. Τα βράζουμε ανακατεύοντας για 10 λεπτά περίπου, μέχρι να ”δέσουν” και να δώσουν ένα κλασσικό σιρόπι. Αν δεν καταλαβαίνεις τι εννοούμε κλασσικό σιρόπι, σκέψου κάτι κολλώδες και λεπτόρευστο, διαυγές στην όψη και γλυκό στη γεύση.. Τέλος πάντων, βράσε εσύ την κατσαρόλα για 10 με 15 λεπτά το πολύ και έχεις κάνει σίγουρα αυτό που πρέπει.
Στο 10λεπτο τώρα και συνεχίζοντας απλά, απλολυστατα τη διαδικασία, σβήνουμε τη φωτιά και τραβάμε την κατσαρόλα στην άκρη και περιμένουμε λίγο ώστε το σιρόπι δροσίσει αρκετά και αφού δροσίσει τότε το ρίχνουμε προσεκτικά μέσα στο μπουκάλι με το διάλυμα του ρακί/καφέ.. (Να γιατί χρειάζεσαι από την αρχή το βάζο να είναι 2λιτρο!)
Τώρα, λοιπόν αγαπητοί, φτάσαμε και στο πιο άβολο σημείο της παρασκευής, γιατί, ενώ το μείγμα θα πλέει σε πελάγη ευδαιμονίας, ευφραίνοντας τα μάτια και την μύτη μας, εμείς θα πρέπει να υπομονέψουμε όπως έλεγε και η γιαγιάκα μου, και να περιμένουμε άλλη μια εβδομάδα, αφήνοντάς το να ‘δουλέψει’ & να ξεκουραστεί πριν το γευτούμε. Άβολο αλλά απαραίτητο αυτό! Μόολις όμως περάσουν οι 7 μέρες (και 7 νύχτες εννοείται, δεν κάνουμε εξυπνάδες ε;) σουρώνουμε το μείγμα, το βάζουμε σε ένα όμορφο, καθαρό μπουκάλι και έχουμε το λικεράκι μας έτοιμο για να το ευχαριστηθούμε! Τέλεια;; Με ρέγουλα και καλή συντροφιά είναι ακόμα πιο καλόπιοτο θα μου το θυμηθείτε! Άσε που εκτός των άλλων δίνει ξεχωριστή γεύση αν αποφασίσουμε να το χρησιμοποιήσουμε σε γλυκάκια και ροφήματα σοκολάτας και τσαγιού (επίσης τσεκαρισμένο πολλάκις!). Δοκιμάστε το, φτιαχτε το και πιείτε το με χαρά, δε θα σας απογοητεύσει και..υγειαίνετε! !!
Παραπάνω είναι μια συνταγή από τη φίλη μου Φρόσω. Πέρσι με τη συνταγή της για τορτελίνια με τόνο μπήκε δυνατά στις διατροφικές μου συνήθειες και φέτος συνεχίζω με την επόμενη πρότασή της γα λικέρ καφέ.
